A valentía
case imperceptible. sentimentos contradictorios polo que sentimos.
unha forma máis de vivir a vida.
polo deserto da incertidume,
non son máis que estacións de descanso
case imperceptible. sentimentos contradictorios polo que sentimos.
unha forma máis de vivir a vida.
polo deserto da incertidume,
non son máis que estacións de descanso
ti eres o meu oasis.
e que non debemos ser escravos nin de nós mesmos.
non só hai que desexar que suceda,
O empurrón primeiro pode ser esencial
e e estar preparados porque
Non hai volta atrás.
e que non debemos ser escravos nin de nós mesmos.
non só hai que desexar que suceda,
O empurrón primeiro pode ser esencial
e e estar preparados porque
Non hai volta atrás.
Que me está a pasar contigo?
situacións vividas anos atrás reviven na miña mente,
intranquilidade que me pregunta
retos que non podía superar, barreiras infranqueables
vento incontrolable
grande curiosidade
que te poderían aconsellar mellor ca min
agora sei que estou en débeda contigo.
Canto aparecín e por que non me marchei nunca de teu lado.
situacións vividas anos atrás reviven na miña mente,
intranquilidade que me pregunta
retos que non podía superar, barreiras infranqueables
vento incontrolable
grande curiosidade
que te poderían aconsellar mellor ca min
agora sei que estou en débeda contigo.
Canto aparecín e por que non me marchei nunca de teu lado.
todo está a cambiar.
Hai que camiña polo deserto e ten ese oasis do que falas e hai quen polo medio da xungla se perde ente a espesura frondosa da vexetación ou se lle nubra a vista con unha bágoa, pero por sorte nas noites despexadas poden contar con unha estrela polar que lle indica dende o ceo que non debe rendirse, como un flotador que acude por casualidade a un náufrago na inmesidade do océano.
ResponderEliminarTi tes un oasis que se chama Noname e eu teño unha estrela polar chamada Fiona e por moi perdidas que poidamos chegar a estar, ainda que non vexamos a máis de un peso de nós, debemos ser conscientes de quen somos e que o presente é agora, e que mentres haxa vida hai esperanza. Un abrazo forte dende o meu zoo persoal.
Es curioso ver cómo hay personas que nos hacen reaccionar sin proponérselo siquiera. Esas son las que hay que mantener a nuestro lado, nos abren los ojos y a veces, algo más. Un saludo.
ResponderEliminarSempre hai que ter algo a que aferrarse,non hai que deixarse levar pola marea. Ao final só se trata de ser felices, as veces conséguese outras non, pero as posibilidades son infinitas.
ResponderEliminarNoname é un persoa grande e afortunada.