El tiempo es una imagen móvil de la eternidad

viernes, 1 de abril de 2011

Quiero creer que me lo creo

Querida Faith:

¡Qué difícil es creer !
Ya no me acuerdode dragones y mazmorras,
de Nunca Jamás o del travieso Peter Pan
    
Me parece increíble
creer en ciertas cosas y ¿sabes qué?
sólo veo desconfianza y tristeza por la belleza perdida.
No llegan los Reyes Magos o
ratoncito Pérez que nos deje una moneda a cambio de los dientes
y no es más que el olvido,                              
sin piratas y niños perdidos.

Por no creer no creemos ni en las personas que nos rodean,
es lo que nos esperaba y sin embargo avanzamos,
 No sé si la fe viene y va,
o si cuanto te abandona lo hace para siempre,
que aún se puede dar vida y no sentirse mal en el intento,
que la justicia es ciega y verde es la esperanza.

¿por qué no intentarlo?     .

3 comentarios:

  1. As túas palabras desprenden moita tenrura, mentiría se dixese que non se me puxeron os pelos de punta. Noraboa por poñer palabras a un sentimento que se convertiu case nunha profesión para a humanidade: desfacerse da inocencia e a felicidade da infancia para entrar nun mundo no que parece que todo é absurdo, escuro e malintencionado. Pero sempre hai esperanza, e si, se queremos crer o que non nos cremos, acabaremos créndoo e cambiando e transformando o noso entorno. Así que soña, fai locuras, vive cada día coma se fose o último...Porque realmente, a vida é demasiado curta para tomala en serio...e NON imos sair vivos dela. Cando penso niso, todos os meus medos desaparecen. Un pracer terte atopado nestes lares. Un saúdo dende o meu recuncho de reflexións ;)

    ResponderEliminar
  2. Quérennos facer creer que madurar é perder a inociencia e a ilusión, pero a ilusión é o motivo polo que a vida continúa tendo sentido.
    Cando leo isto non podo evitar recordar o problema que se producía en "La historia interminable" co mundo de fantasía, eu soño desperta e cando o fago síntome ben. Seguirei facendoo dende o meu rincón zoocial mentres a vida o permita, o día que deixe de ter ilusión e fantasía, soños e un certo grado de felicidade vinde traerme flores ó cemiterio.

    ResponderEliminar
  3. Teño presente iso de que "a vida é demasiado curta para tomala en serio...e NON imos sair vivos dela", é un bo principio para saír á rúa cada día e saber que pase o que pase non deixa de ser un detalle máis dos millóns de detalles que conformarán o noso tempo por este mundo... así que convido a todos a soñar un pouco máis, a rirse todo o que se poida e a vivir, sobretodo non hai que deixar vivir, aínda que as veces todo pareza que perdeu sentido, da igual, a cuestión é vivir e disfrutalo!

    Lupi, hai que manter viva Fantasía, dicía a historia e só se pode facer se cremos nela, por iso hai que vivir soñando que estamos a tempo de cambiar moitas cousas. Non hai que desistir nunca.

    Anónimo e Lupi Luke, teredes sempre o mundo de Babia a vosa disposición, onde aínda pode ser posible case calquera cousa...

    ResponderEliminar